Karen lanceerde het idee om op de Waddenzee te gaan varen onder de deskundige leiding van Ria en Peter Hoek met 60 jaar waddenervaring! Hierop reageerden in totaal vijf mensen: Yolanda, Karen, Marco, Carel en Rob.
Omdat Ria en Peter hun veel te grote tuin en huis met binnenzwembad openstelden voor onze vijf tenten (ze hebben ruimte voor wel 15 tenten) zijn we fluitend vrijdagavond acht uur met de boten opgeladen op de botentrailer verttrokken naar Kimswerd (uurtje rijden). Daar aangekomen werden we warm ontvangen.
Iedereen druk in de weer met tentstokken en lappen stof om daarna zo snel mogelijk samen met Ria en Peter gezellig te praten en drinken. Tussendoor lieten ze ook zien hoe we ook ’s nachts van hun wc en badruimte gebruik konden maken.
’s Morgens werden we de tenten uitgelokt met een heerlijke koffielucht die van een DE-retro koffiemachine kwam, die bediend werd door Ria (geweldig!).
Na het ontbijt en de briefing gingen we naar de Waddenzee waar de boten op slechts één plek makkelijk tussen de rotsblokken door de zee in gingen, alleen Ria en Peter kennen deze doorgang (supergidsen!). Dankzij het goede weer (windkracht 2, 20°C en veel zon) hebben we heerlijk gevaren en bij het oversteken van de vaargeulen waar veel veerboten met 40 km/u voeren namen Ria en Peter de leiding en zeiden ze dat we heel dicht bij elkaar moesten varen, alsof je een blok vormt.
De duur van de tocht op de Waddenzee wordt bepaald door de tijden van eb en vloed, het is lastig om tegen een stroming van 8 km/u in te peddelen met de kajak. Onze snelheid was ongeveer 6 km/u dus op precies het goede moment kwamen we aan in de mooie haven van Harlingen waar we bij de sluis gingen wachten op de sluiswachter. Dat duurde zo lang dat we maar met de kanokarren in de weer gingen. Toen de laatste kajak langs de dichte sluis liep kwamen we de sluiswachter tegen, grrrrr.
Eenmaal ingestapt in de boten gingen we Friesland weer in en na een mooie tocht kwamen we
aan bij onze “privé”-camping. Het enige wat we hoefden te doen was chinees bestellen en dit gezellig babbelend en drinkend opeten (heerlijk).
Voor de zondag had Peter het plan om de hele dag op de waddenzee door te brengen en ons (met verrekijker) de zeehonden te laten zien. Het is namelijk verboden om te dicht bij de zeehonden te komen, als ze bijvoorbeeld hun kop oprichten om te kijken wat er aan de hand is ben je te dichtbij! Dit kijken deden we op een drooggevallen zandplaat ondertussen wachtend, etend en drinkend, op de kentering (overgang van eb naar vloed).
De vloed spoelde ons als het ware weer naar Harlingen, als je niet peddelt kom je er ook! De botenhelling waar we de kajaks te water lieten was spekglad maar met twee mensen per boot ging het prima (eb).
In de grote veerbotenhaven ligt een walvis op ware grootte, bij eb kun je er onderdoor kijken en bij vloed zie je alleen een stukje rug. Natuurlijk moest het op de foto en Karen voer met haar kajak zo dichtbij mogelijk om het beeldvullend te krijgen. Wat zij niet wist, is dat die walvis elke tien minuten water spuit en dus kreeg Karen de volle laag, voor het eerst dat zij als een verzopen kat uit de boot stapte op de niet meer gladde bootenhelling (door de vloed).
Dit weekend leek wel een week, we reden met volle kanotrailer terug naar Kimswerd waar we onze tenten opruimden, nog even nababbelden en helaas afscheid moesten nemen van dit kajakparadijs, vele knuffels volgden en helaas ving de terugtocht aan.
Iedereen was bij de loods om de boten af te laden, maar toen Rob zijn boot in het rek schoof zei iemand: “uh uh, we gaan eerst het zout van de boten spoelen want dat is slecht voor de rubbers en elastieken die op de boten zitten”. Na dit gezellige corvee zijn we allemaal voldaan en mooi moe huiswaarts gekeerd.