In april van dit jaar vraagt één van mijn vrienden of ik zin heb om mee te gaan varen in Oostenrijk. Ik antwoord dat ik altijd zin heb om te varen dus sluit ik graag aan. Het plan is om met een groep vrienden, een aantal dagen te gaan peddelen op wildwater. Na verloop van tijd besluiten steeds meer vrienden om niet mee te gaan en begin september zijn we nog met z’n tweeën over. We besluiten toch te gaan, want we hebben immers een aantal vrije dagen.
Mijn maatje heeft een bestelbus, en ik wordt in Breukelen opgepikt. Hop kajak en schone kleren in de bus en gaan. We rijden in één keer door naar het Ötztal. Dit dal ligt in het district Imst in het Oostenrijkse deel van Tirol. De rivier de Ötz stroomt door het dal en is een zijtak van de rivier de Inn. De Ötz is geliefd bij kajakkers en rafters vanwege de grote hoeveelheid waterafvoer van de gletsjers.
Voor wildwater kajakkers is er een bekende passage in de rivier: de Wellerbrückepassage. De passage bestaat uit meerdere drops die geclassificeerd zijn als wildwater 5 (extreem). In dit gedeelte van de rivier is de afgelopen jaren dan ook de Adidas Sickline Race gevaren. Deze wereldbekerwedstrijd wordt eens per jaar gehouden en hier doen de beste kajakkers van de wereld aan mee.
Na 10 uur rijden, komen we, aan het begin van de avond, aan bij ons hotel in de bergen en nadat we ingecheckt zijn besluiten we om op zoek te gaan naar een restaurantje. We zijn in Oostenrijk en dan moet er Wienerschnitzel, Tiroler Gröstl, Kaiserschmarrn en Apfelstrudel gegeten worden. Alleen in welke volgorde is nog even de vraag.
De volgende dag stappen we, na een traditioneel ontbijt, de frisse berglucht in en rijden we naar de rivier. We hebben meerdere opties waar we kunnen starten, en we besluiten eerst bij de Wellerbruckepassage te gaan kijken.
Aldaar zien we dat de waterstand niet al te hoog is, maar dit komt omdat het nog vroeg op de dag is. Hoe later op de dag hoe meer smeltwater er door de rivier loopt en hoe hoger dus de waterstand. Om de Wellerbrückepassage te kunnen varen moet je zeer goed kunnen peddelen en je kan je geen fouten permitteren. We overleggen of dit gaan varen. We zijn maar met z’n tweeën en we zitten niet dagelijks meer in de kajak en veiligheid blijft bij ons voorop staan. We besluiten om net na de passage in te stappen.
Het stuk dat we varen is overzichtelijk en breed. We kunnen lekker door peddelen en komen langs het gelijknamige dorpje Ötz. De rivier is op dit gedeelte niet al te technisch. Hierna moeten we uitstappen omdat er een stuw nadert. Borden boven de rivier geven aan dat deze onbevaarbaar is en dat moeten we omdragen. Bij de stuw blijf ik nog even staan kijken. Ik verbaas mij elke keer weer hoeveel energie er in het stromende water zit. Het is goed te zien dat deze stuw onbevaarbaar is. Als je hier met de kajak zou omslaan en je zou moeten zwemmen is de kans zeer groot dat je er niet meer uit komt.
We gaan verder en peddelen het laatste gedeelte. Waar de Ötz samenkomt met de Inn is ons eindpunt en hier stappen we voldaan weer de kant op. We gooien de kajaks in de bus en kunnen zo terug naar het hotel. Onder het genot van een halve liter Weissbier praten we over alle mooie rivieren die we ooit gevaren hebben en die nog op ons verlanglijstje staan.
De volgende dag besluiten we om een hoger gelegen deel van de Ötz te varen. Dit gedeelte is wat meer verblokt en daarom iets technischer. We rijden naar het beginpunt en kleden ons om. Omdat we maar met één bus zijn, gaat mijn maatje, net als gister, de bus naar het eindpunt brengen zodat we meteen in kunnen stappen als we daar aankomen. Dit houdt wel in dat hij terug naar het beginpunt moet liften. Gelukkig gaat dit in Oostenrijk nog redelijk makkelijk. Het duurt dan ook niet heel lang voor dat hij terug is en dan kunnen we de rivier op. De waterstand is wederom prima en ik zit met een grote grijns in mijn boot te genieten van de golven en de walsjes. Het is maar een klein stukje en voor ik het weet zijn we alweer bij het uitstappunt. Dit ging wel heel snel, dus we doen hetzelfde stuk gewoon nog een keer. Doordat het later op de dag is, is de waterstand nu hoger en hierdoor wordt de rivier nog wilder. Ik wil mooie lijnen varen en zoek steeds de beste route in de stroming.
De volgende dag willen we weer naar huis rijden. Maar voordat we dat doen is er tijd genoeg om ’s ochtends nog een stuk te gaan varen. We starten nu in Sölden. Een bekend skigebied, echter is er op dit moment nog geen sneeuw op de bergen te bekennen. Bij het startpunt komt de zon langzaam over de bergtop heen en dat maakt het omkleden een stuk aangenamer. Hoewel het nog vroeg op de dag is, staat er flink wat water in de rivier. We peddelen een heerlijk stuk en pakken af en toe een keerwatertje mee. We maken gebruik van de stroming om mooie lijnen te varen en de dikke walsen te ontwijken. Het is zo fijn om in de bergen op een pittige rivier in een bootje te zitten. Ik geniet van elk moment.
Helaas is het moment daar dat we aan het eindpunt gekomen zijn. We gooien onze spulletjes weer in de bus en gaan weer terug naar huis. We zijn weer een mooie ervaring rijker en ondertussen bespreken we waar de volgende kajaktrip naar toe moet gaan….
Rick